با سرپرستی دکتر رضا ابراهیم پور صورت گرفت

ارائه مدل محاسباتی پردازش چهره مبتنی بر سیستم بینایی میمون با قابلیت شبیه ­سازی خروجی ­های رفتاری در انسان

گزارش­های علمی متعددی از اختصاصی بودن پردازش چهره در مغز حکایت می­کند. با بکارگیری تکنیک­های مختلفی از جمله الکتروفیزیولوژی و تصویربرداری­های مغزی­ نواحی در مغز شناسایی شده ­است که صرفا مخصوص پردازش تصاویر چهره می­باشند، این موضوع حاکی از اهمیت و تفاوت پردازش چهره نسبت به دیگر اشیا است. با وجود پیشرفت­های صورت گرفته در این عرصه، سازوکار محاسباتی پردازش چهره چندان آشکار نگردیده است. در این تحقیق با توجه به یافته­ های اخیر و با استفاده از تکنیک­های مدل­سازی محاسباتی، مدلی ارائه می­گردد. سازوکار مدل پیشنهادی مبتنی بر رفتار نرون­ها در نواحی مختص به پردازش چهره در مغز میمون است.

یکی از اهداف اصلی علوم اعصاب­ شناختی یافتن ارتباط بین پاسخ نرون­های عصبی و خروجی­های رفتاری است. در این مقاله با طراحی آزمایش­های گوناگون ارتباط و شباهت بین پاسخ مدل و خروجی­های رفتاری مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. مدل پیشنهادی توانسته پدیده ­های رفتاری مختص چهره که در مطالعات روان-فیزیک بدست آمده را از منظر سازوکارهای مغزی توضیح دهد. این موضوع از جنبه دیگری نیز حائز اهمیت است، زیرا توانسته پدیده ­های رفتاری پیچیده را توسط سیستم مصنوعی شبیه­ سازی نماید.

نتیجه این تحقیق که به هدایت و سرپرستی آقای دکتر رضا ابراهیم پور عضو هیات علمی و ریاست دانشکده مهندسی کامپیوتر دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی و با همکاری محققانی از دانشگاه MIT کشور آمریکا، دانشگاه Monash از کشور استرالیا و پژوهشگاه دانشهای بنیادی (IPM) انجام شد، در مجله SCIENTIFIC REPORTS، با ضریب تاثیر ۵٫۷ از مجلات زیر مجموعه­های گروه انتشاراتی Nature، به چاپ رسیده است. پیشتر نیز گزارش کاملی از دستاورد این تحقیق در وبگاه خبری دانشگاه MIT (MIT Technology Review) به چاپ رسیده است.